Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Όχι άλλα κομμωτήρια!

Έλεος πια με αυτά τα κομμωτήρια κάθε 5 μέτρα με οποιαδήποτε νομίζει ότι ξέρει να κουρεύει νομίζοντας ότι οι 15 ώρες που της έκανε μάθημα μια ακόμα πιο αποτυχημένη θα την κάνουν επαγγελματία και ότι θα μάθει στην πορεία με εμάς να πληρώνουμε για να είμαστε τα πειραματόζωά της.

Και εκεί που κλείνει η μια επιχείρηση μετά την άλλη αυτά ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.
Φυσικά όλα φαίνονται το ίδιο, ακόμα και οι ίδιες οι κομμώτριες. Και φυσικά εάν τύχεις ποτέ καμία σε παρέα και σου συστηθεί θα σου πει όλο χάρη και περηφάνεια για το τι επάγγελμα κάνει άσχετα εάν είναι καλή σε αυτό ή όχι. Α συν του ότι μόνο αυτή κρίνει εάν είναι ικανή και όχι οι πελάτες της.
Πάρτο χαμπάρι μωρή ότι και το κούρεμα είναι μια μορφή τέχνης και χρειάζεται να έχεις και κάτι που λέγεται ταλέντο. Και δεν χρειάζεται όταν σου λέω κάτι που δεν μου αρέσει ή έκανες λάθος να βρίσκεις χίλιες προφάσεις να δικαιολογήσεις τη μαλακία σου ή ακόμα και να ρίχνεις το φταίξιμο στο μαλλί μου. 'Εχω κουρευτεί και σε άλλους ξέρεις....
Και τσάμπα να με κουρεύεις πλέον δεν με ξαναβλέπεις .Μόνο κάτι γιαγιάδες που τις κάνεις πιστολάκι με 5 ευρώ και τις φίλες σου που για  να μην σε κακοκαρδίσουν έρχονται μια στο τόσο και την επόμενη βδομάδα πηγαίνουν σε μια άλλη για να διορθώσει τις μαλακίες σου.

Τελικό πόρισμα: Βρείτε έναν oldschool μπαρμπέρη που ναι μεν δεν θα σου κάνει το trendy κουρεματάκι ή κάτι extreme αλλά δεν θα σου γαμήσει το κεφάλι και θα μπορείς να κυκλοφορείς έξω χωρίς να πρέπει πριν να βάλεις 8 κιλά ζελέ για μην φαίνεται η ανικανότητα της καθεμιάς.

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Απίστευτο


Σήμερα τα μέλη του Π.Α.Μ.Ε. άνοιξαν τις μπάρες στα διόδια Μαλγάρων και η δίοδος ήταν ελεύθερη για τους οδηγούς. Μπροστά μου ήταν ένα αυτοκίνητο του οποίου ο συνοδηγός (όχι ο οδηγός παρακαλώ) διαπληκτίστηκε έντονα με ένα από τα μέλη του  Π.Α.Μ.Ε. και φώναζε στην ταμία να ανοίξει το παράθυρο για να πληρώσει. Μιλάμε για φασαρία.
Τώρα τι προσπαθούσε να αποδείξει αυτός και σε ποιόν μόνο αυτός το ξέρει,
Ο γνήσιος Ελληναράς που κοιτάει το κοινό συμφέρον και δεν κλέβει από το κράτος παρ΄όλο που αυτούς τους δρόμους τους έχουμε χιλιοπληρώσει και που με αυτά τα λεφτά θα έπρεπε να είχαμε αυτοκινητόδρομο επιπέδου Autobahn.
Τι να σου πω ρε φίλε , πάω στοίχημα όμως ότι κάπου έχεις βολευτεί και εσύ με μη αξιοκρατικά μέσα και προσπαθείς τώρα να υπερασπιστείς αυτούς που σε ταϊζουν με αυτό τον τρόπο;



Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

The ΡΟΥΦ - Land

Εμπρός λοιπόν για μια περιήγηση στη χώρα της ρουφιανιάς.

Μικροί όταν ήμασταν μας μαθαίναν (τους περισσότερους τουλάχιστον) ότι είναι κακό να "δίνεις" τον άλλον, ότι είναι κοινωνικά μεμπτό και ότι έτσι πορευόμενος θα πας μπροστά.

Πως γίνεται τελικά αυτή η χώρα να αποτελεί πάντα την εξαίρεση όλων των κανόνων μου είναι ένα άλυτο μυστήριο.
Το "μπροστά" μεγαλώνοντας τελικά ήταν μια έννοια την οποία εκλάμβανε ο καθένας διαφορετικά με το νεανικό του μυαλό διότι παραδόξως το να τηρείς τους κανόνες σωστής συμπεριφοράς αποτελούσε πάντα τροχοπέδη στο να καταφέρουμε κάτι, βασιζόμενος πάντα βέβαι στις ικανότητές σου και την προσωπική σου ιδιοσυγκρασία.

Μπαααα...........


Ξεκινώντας στο δημοτικό ποιός είχε την εύνοια και την αμέριστη προσοχή του δασκάλου;

Το παιδάκι (φύλου συνήθως θυληκού) το οποίο είχε είτε γνωστό γονέα έιτε γονέα που θα ήθελε ο δάσκαλος να έχει γνωστό (συνήθως ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία βλ. γιατρούς δικηγόρους κλπ.) και που φυσικά με την πρώτη ευκαιρία "έδινε" τον όποιο συμμαθητή του στην "κυρία" ή τον "κύριο". (Παλιότερα ήταν το μήλο πάνω στην έδρα).

Προχωρώντας στο γυμνάσιο στα παραπάνω βασικά συστατικά τοπυ ρουφ προστίθετο και οι ομολογουμένως πραγματική ικανότητα αφομίωσης της ύλης από τον εκάστοτε μαθητή (ο έξυπνος της τάξης ουουουου..).

Φυσικά αυτή είναι και η περίοδος που οι υπόλοιποι που δεν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμόή δεν τα "παίρνουν" τόσο εύκολα, παραμελούνται από τον καθηγητή και αφήνονται στο έλεος της ελληνικής παιδείας. Όταν μάλιστα οι γονείς έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο(προς θεού δεν τους λέμε βλάκες ή ανόητους απλά οι άνθρωποι δεν είχαν την δυνατότητα ή ικανότητα να μορφωθούν, τελεία και παύλα , και μάλιστα πολλές φορές δεν υστερούν σε σχέση με άλλους σπουδαγμένους)
και αδυνατούν να βοηθήσουν το τέκνο τους στα σχολικά μαθήματα, τότε συγχαρητήρια αγαπητέ μέτριε μαθητή.
Καταδικάστηκες σε χειρωνακτική εργασία και κοινωνική υποβάθμιση από τα 12 σου και ας μην το συνηδητοποίησες ακόμη.
Η κατηγoρία του ρουφίανου βέβαια εκπίπτει από το σύνολο καθότι είπαμε σε αυτή τη χώρα η ικανότητα και ο πλούτος του βιογραφικού σου είναι το τελευταίο πράγμα που θα μετρήσει στην μετέπειτα επαγγελματική σου σταδιοδρομία.

Προχωράμε λοιπόν στο λύκειο:
Εκεί πλέον ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι. Ο μαθητής που είναι ήδη πίσω , παραμένει έτσι ενώ ο ευνοούμενος προχωρά γοργά και με σύντροφο πλέον την παραπαιδεία την οποία φυσικά αντέχει οικονομικά η οικογένειά του.
Έχοντας λοιπόν σύμμαχο και την εφηβική τρέλα ο "μέτριος" μην έχοντας συνηδητοποιήσει σε τι λούκι τον έχει χώσει το σύστημα ξεκινά να δημιουργεί άλλη αντίληψη δεχόμενος την θέση του αλλά ελπίζοντας ακόμη ότι ακολουθώντας άλλο μονοπάτι θα είναι παράλληλο με των άλλων
και όχι υποδεέστερο και θα συνεχίσει τη ζωή του σύφωνα με τα συμβιβασμένα πλέον όνειρά του.
Που πας ξυπόλητος στα αγκάθια αγαπητέ;
Την πάτησες πλέον. Δεν έχεις ούτε επαγγελματικό προσανατολιμό να πρευτείς ανάλογ αμε τις ικανότητές σου όυτε και ευκαιρίς να κάνεις αυτό που θέλεις αλλά ούτε καν αυτό που μπορείς και ξέρεις οτι μπορείς να κάνεις.
Δυστυχώς δεν το κατάλαβες καν ακόμα ούτε εσύ ούτε οι γονείς σου που το αποδίδουν στο ότι "τι να κάνουμε δεν τα παίρνει το παιδί".
Συνεχίζοντας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το σύστημα φρόντισε να σε αποπροσανατολίσει και δημιούργησε και άλλο μέσο διαχωρισμού Πανεπιστήμια, ΤΕΙ, ΙΕΚ, τεχνικά σχολεία και άλλες λοιπές βλακώδεις επινοήσεις που δίνουν την ψευδαίσθηση ότι σπουδάζεις (και πραγματικά υπάρχουν πολλοί που νομίζουν ότι σπούδασαν ή πήραν "πτυχίο" και όταν τους ρωτάς που, σου λένε πχ στο ΙΕΚ βοηθού του βοηθού καθαρισμού σπέρματος αποτυχημένων τεχνητών γονιμοποιήσεων και άλλους λοιπούς ευφάνταστους τίτλους που θεωρούν ότι είναι πραγματικοί και που βέβαια αργότερα όταν συστήνουν τον εαυτό τους παραλείπουν όλα τα περι βοηθού και κρατάν το τελευταίο κομμάτι.
Βέβαια το κράτος τους ανισχύει την ψευδαίσθηση δίνοντας την ίδια θέση εργασίας με σένα το μαλάκα που ξόδεψες τόσα λεφτά(οι γονείς σου βέβαια) να φύγεις από την πόλη σου και χρόνο για να καταλάβεις ότι με 2 χρονάκια σε ένα ΙΕΚ του πέους θα ήσουν το ίδιο.
Και δεν μιλάω για μαλακίες τύπου άνώτερο ίδρυμα δηλ. άλλη μόρφωση κλπ κλπ κλπ. Τα ίδια κοβόρια είναι όλα (στην ποντιακή τα σκατά).
Απλά για το γαμώτο ρε γιατί έπρεπε να δυσκολευτώ τόσο και να με υποβαθμίζεις έτσι;
Αυτούς βέβαια τους "πτυχιούχους" αν κάνεις την ίδια συζήτηση παρεξηγούνται και σου λεν μαλακίες τύπου δεν είναι έτσι και εγώ μόχθησα δηλ. πρέπει να πάρω λιγότερα εγώ και κλαψ κλαψ κλαψ και όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο και άλλου τύπου ΒΛΑΚΕΙΕΣ.
Όχι ρε φίλε εγώ έπρεπε να πάρω περισσότερα και εγώ εδώ που βρίσκομαι σύμφωνα με κάποια προαπαιτούμενα προσόντα απέκτησα το δικαίωμα να καταλήξω εδώ το αξίζω δεν το αξίζω και είμαι ικανός δεν είμαι.
Εάν είσαι ικανός απέκτησε αυτά τα προσόντα και κατά συνέπεια την ευκαιρία να το αποδείξεις και μετά απέδειξέ το. Και εγώ νομίζω ότι θα ήμουν καλύτερος γιατρός από άλλους αλλά δεν μπορώ να φορέσω μια άσπρη ποδια και ξαφνικά να κάνω διαγνώσεις. Θέλω τα προαπαιτούμενα προσόντα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.
Μια διάγνωση μπορώ να κάνω βέβαια: Το ότι πάσχεις από ανίατη βλακεία και έλλειψη ρεαλισμού.


Οι όντας με πραγματικά εφόδια και ικανότητες μαθητές που τα καταφέραν σε διάφορα πανεπιστήμια ελπίζοντας πλέον σε μια αντικειμενική και αξιόπιστη μόρφωση καταλήγοντας εκεί με μόχθο και πολύ κόπο και θυσίες , βρέθηκαν ανάμεσα σε μια Σκύλλα(Καθηγητές) και μια Χάρυβδη (φητοιτικές παρατάξεις).
Πολιτική , δολοπλοκίες σε έναν χώρο ιερό.(πως στον ******* καταφέραμε να εισάγουμε την πολιτική και τα κόμματα στην μόρφωση μπορεί να μου πει κανείς; Ακόμα και στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων υπάρχουν πολιτικές παρατάξεις ΕΛΕΟΣ).
Πάρτυ, τραμπουκισμοί, χειροδικίες και ψευτοεπαναστατισμοί και φιλοσοφίες του κώλου σε καθημερινή διάταξη.Για παιδεία φυσικά ούτε λόγος ανάλογα με την παράταξη και τους γνωστούς σου περνάς και μαθήματα. Ξεχνάει κανείς τι γινόταν στις εξεταστικές;
Οι καθηγητές πατάνε στο μάθημα όποτες τους καπνίσει, παίρνουν σημειώσεις φοιτητών να γράψουν δικές τους σημειώσεις ή και βιβλία με αντάλλαγμα το 10.
Και φυσικά οι χαζο-ντεμέκ έξυπνες-μπάζα συνήθως-γκόμενες που όταν νόμιζαν ότι δεν έγραψαν ότι ήθελαν πηγαίναν στον καηθηγητή μετά και του λέγαν ότι "κόψτε με θέλω να πάρω 10 στην επόμενη εξεταστική". Που νομίζεις ότι είσαι; Στον κωτσόβολο και πας πίσω το πλυντήριο που πήρες γιατί τελικά δεν σου άρεσε το design;
Αυτοί τελικά των παραπάνω ανθρώπων που θα ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα θα γίνουν αύριο οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που αναλάβουν να μορφώσουν το παιδί σου και έτσι ο κύκλος ολοκληρώνεται θεαματικά με τους ευνοούμενους να δημιουργούν μια οικογενειοκρατία που
συντηρείται όσο χρονικό διάστημα το επιτρέπουμε εμείς τα βόδια(επ΄άπειρον δηλ.) κράζοντας από τους καναπέδες και το ιντερνετ δεχόμενοι φυσικά ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε και συνεχίζουμε να μεμψιμιρούμε χωρίς ίχνος αντίδρασης.
Όποτε βέβαια δημιουργείται ένα ίχνος ελπίδας βλ. "αγανακτισμένοι" κοιτάμε μόνοι να βγάλουμε τα μάτια μας γιατί βλέπεις πχ. ένα αγανακτισμένο = μη ευνοούμενο  που κατεβαίνει στους δρόμους την επόμενη μέρα που θα βολευτεί και αυτός παύει αυτόματα να αγανακτά.
180 μοίρες στροφή ιδεολογίας (μου θυμίζει τις γκόμενες στις σπουδές που από φανατικές αριστερές ξαφινκά πήγαιναν στη ΔΑΠ και παπαγάλιζαν τα ποιήματά τους.Ο βασικός λόγος βέβαια ήταν επειδή η ΔΑΠ έκανε τα "καλύτερα" πάρτυ).
Τώρα που τελικά και εσύ βολεύτηκες έπαψες να αγανακτάς γιατί πλέον το όνειρο της ζωής σου εκπληρώθηκε, ενσωματώθηκες πλήρως στο σύστημα.
Ποιά δημιουργηκότητα, πνευματική εξέλιξη και κοινή προσπάθεια για ευημερία;
Πρώτος στόχος είναι πλέον η ζωή εις βάρος καποιου άλλου και γιατί όχι μια μικρή "καταδική" σου δυναστεία όπου θα μπορέσεις να βολέψεις μέχρι και τα δισέγγονά  σου.
Μπράβο εσύ και όλοι αυτοί που τα ανεχόμαστε τόσα χρόνια και συμβάλαμε στην καταστροφή αυτής της χώρας με την αδιαφορίας τη συμφεροντολογία και την κατ΄εξοχήν μεγαλύτερη αρετή του Νεοέλληνα ,μάλλον αρετές, την πονηριά και τη ρουφιανιά.
Κάτσε λοιπόν μεγάλωσε τα παιδιά σου στο έκτρωμα που βοήθησες να αναπτυχθεί και θέλει να λέγεται πολιτισμένη χώρα και έπειτα εαν σου τύχει αυτό που τυχαίνει συνήθως σε άλλους κάτσε να κλάψεις και να μοιρολογείς  και να ρίχνεις το φταίξιμο σε άλλους.

Θα τα πούμε στο μέλλον ξανά εάν μέχρι τότε καταφέρεις να διατηρήσεις το δικαίωμα να λέγεσαι Έλληνας και δεν λέγεσαι κάτοικος βουλγαροσκοπιανοτουρκικού προαστίου ή οποιοδήποτε άλλου μάο-μάο που θα αποφασίσει να αποκτήσει ιστορία και θα του πουλήσουμε και αυτή που θα μας έχει απομείνει.

Επίκαιρο ακόμα και σήμερα. R.I.P. Gil.


Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία.

                                                                                      Albert Einstein


Πρόλογος

              Όχι δεν είναι άλλο ένα blog κραξίματος, ούτε θα ξεχωρίζω τους ανθρώπους σε κατηγορίες αλλά και ούτε άλλο ένα πικρόχολο blog που κράζει χωρίς όρια και φυσικά υπό την προστασία της ανωνυμίας που παρέχει το internet.
Όχι, είναι απλώς η πλευρά της πραγματικότητας που εγώ βιώνω καθημερινά,η δική μου αλήθεια και ερμηνεία της ρουτίνας μου, ο δικός μου κόσμος.
Δεν χρειάζεται να συμφωνεί κανείς ούτε και να διαφωνεί, ο καθένας άλλωστε έχει από μια άποψη (όπως και μια κωλοτρυπίδα).
Έτσι και εγώ βγάζω τη δική μου πιο έξω από τα όρια του κοινωνικού μου περίγυρου σαν ακόμα μια ψηφιακή ύπαρξη στο αχανέστατο διαδίκτυο.
Ελπίζω να λειτουργήσει σαν αντλία εκτόνωσης (για αυτό το δημιούργησα)και ίσως κάποιος να ταυτιστεί με τα γραφόμενά μου.